Varkensgriep! een feest

DE SCHULDIGE !!!!!!









Verder zijn onze maaltijden elke dag een eetfestijn...... Vlees genoeg.

-Op de wijze van pépé heb ik mijn eerste kip geslacht. Hij zou zeker trots geweest zijn.











Zelfgemaakte lasagna. Jaja de blaadjes zijn ook zelf gemaakt.


















Oven: work in progress.

De zelfgemaakte hete lucht oven.

Marktje

De maya vrouwen verkopen hapjes met kip. Ik was wel enorm teleurgesteld toen er slechts 1 mm3 kip in mijn hap zat.

De nieuwe clinica waar ik nu voor 2 weken consultas doe.

Enkele sfeerbeelden van Jalanuitz, mijn nieuwe verblijfplaats. Wie de serie Lost gezien heeft... wel het is compleet hetzelfde gevoel.

Het uitzicht bij de kraan van ons huisje (casa canela).

Helaas staat deze luidspreker s morgens rond 5uur 30 al te kwelen voor het ganse dorp dat Marie francisco Diego een telefoonoproep heeft. Ter verduidelijking: deze luidspreker staat naast mijn kamertje.

Ons huisdier, Morena. Schat van een hondje.

Casa canela: het huis op den berg...

Eva slaat ons ander huisdier dood.

Ons ander huisdier.

Rechts zien jullie mijn nieuwe vriendin (vanaf volgende week). Ik verhuis dan voor 2 weken van Pojom naar Jalanuitz om er consultaties te gaan doen. Zij is er de hoofdvroedvrouw.










Op de bank de wasvrouwen en mijnen maat Tio Juan. Jaja na 1 maand zonder wasmachine had ik er al genoeg van en heb ik hulp gezocht.

Op de grond ik met mijn Duitse collega die elke maaltijd omtovert tot een naar vlees smakend gerecht. Mijn held hier.







Ana rechts helpt vertalen bij de consultas. Ze is 33 jaar en gisteren voor het eerst oma geworden.
Wat "family planning" betreft zit ik hier serieus achter.










Lekker eten zoals ik het thuis ook altijd graag heb. Rijst met bonen.












Dit kwamen we op onze oprit tegen. Een geluk dat ik niets tegen kleine spinnetjes heb zeker kleine tarantulakes niet.








In the middle of nowhere aan de Mexicaanse grens ligt hier een landingsbaan. Officieel verhaal is transport van steriele fruitvliegen naar Mexico City. We vermoeden toch dat de Colombiaanse vliegtuigen iets anders vervoeren dan insekten.

Consultaties in het naburige dorp

Met de zak vol medicijnen terug naar huis.




Dit kleine meisje is verbrand. Hier regelen we snel een afspraak om ze te behandelen. Meer hierover in de volgende aflevering.








In Jalambolop, het naburige dorp, worden er elke maand consultaties gehouden voor grote problemen. Helaas werd onze aanwezigheid niet aangekondigd en zagen we slechts 6 patienten. Basket werd dan maar onze bezigheid.

Capacitacion

Juist geboren.... vers van de pers.



Het roze meisje is de vagina wel te verstaan en het witte meisje is Hanne " den baas van de clinica".

















Trekken en sleuren om mij eruit te krijgen.










De vroedvrouwen van hier hebben elke week bijscholing (capacitacion). Deze week was het de schouderdystocie ( moeilijke geboorte van de schouders). Aangezien ik een en al gemak ben al vanaf mijn geboorte (dixit het thuisfront) mocht het nu dus eens anders. Ik werd opnieuw geboren maar deze keer bleven mijn schouders vast zitten. Trekken en sleuren ,... Hilarisch. Tot een vroedvrouw mij met alle macht liet geboren worden ( ik, verpletterd tussen haar weelderige boezem en 3 tanden). Ze vond er dan ook niets beters op om ook te checken of ik wel un baron was (een jongetje). Pwoaw Pwoaw recht in mijn edele delen. Het kot stond op stelten alle vroedvrouwen gieren en tieren. Dat belooft voor de volgende weken.

Sfeerbeelden

Kinders kinders en nog eens kinders } vooral MET diarree.










In het thema " Loat mij de due ne kjer zien" Ook wel
" Laat mij de doden eens zien".

Tanteke, Gaspar Mateo Francisco Gaspar is ook overleden.




Ze heten hier dus echt allemaal Gaspar Mateo Franisco.












Pojom













De clinica










De clinica rechts en het schooltje links.

Op de wijze van Toenga... onmiddellijk reageren en blog in orde zetten

In de verte zie je een paars net hangen... Dat is mijn prive kwartier.









Consultatieruimte










Mijn eerste broden... Moet eerlijk zijn, ze waren gelukt maar na bijna 2 weken hangen ze mij hier al de keel uit. Elke tip om brood nieuw leven in te blazen is welkom. En neen we hebben hier geen granen, rozijnen of andere luxe produkten.







De vroedvrouwen Loes en Catherine. Spijtig genoeg al uit Pojom verdwenen. De zelfgemaakte puffer deed zijn werk.









De markt op zondag ligt aan de andere kant van een berg. Puffen en blazen om uiteindelijk geen wortelen meer te hebben. Eten blijft hier dus beperkt tot tomaten en ajuinen. Maar er is juist een geneeskundestudent uit Duitsland toegekomen en die kan ongelofelijk koken. YEZZZZZZZZZZZZ



Deze corpulente stier zal ik binnen een maand toch de keel moeten oversnijden.